F

F

مواضع ما​

شعبه مطالعات سیاسی و ستراتیژیک حزب وطن​

F

اگر از تاریخ نیاموزیم برای تکرار آن آماده باشیم​

پیوستن مایک پمپو وزیر خارجه آمریکا به مذاکرات دوحه قبل از همه به معنی قبول شرط طالبان برای شرکت ملابرادر در مذاکرات با هیات مذاکره کننده امریکایی است .  

پمپیو اظهار امیدواری کرد که هیات مذاکره کننده اش به پیشرفت های خوبی دست یافته باشد . یعنی به هدف اساسی گفت و گوی شان نزدیک شده باشند . این اهداف  دیگر در هاله راز نیست ٬ مهمترین محور های آنرا حضور دوامدار  مفرزه های استخباراتی امریکا وحفظ بخشی از نیروهای نظامی شان برای حمایت از انها و دادن تضمین برای امریکاست که از افغانستان  منافع این کشور و متحدینش تهدید نخواهد شد .​

اولا  شرکت وزیرامور خارجه امریکا در مذاکرات رسمی با مخالفین مسلح کشوریکه با آن پیمان همکاری ستراتیژیک انعقاد نموده ؛ مداخله آشکار و تخطی از تمام نورمها و اخلاق دپلماتیک است ٬( بخصوص که این مخالفین  در عین حال  مخالفین نظام و سیستمی نیز اند که بیشتر از هر فکتور دیگرعلایق و اراده ایلیت دولت ایالات متحده در تاسیس آن  نقش تعین کننده داشت ) ؛​

ثانیآ این به معنی دور زدن نه تنها دولت به شدت وابسته و دستنگرافغانستان بلکه فهرست گسترده اطراف حاضر در مسله افغانستان نیز است که تعمیق هرچه بیشتر بی اعتمادی در سطح منطقه و محور های جهانی را  نیز درپی خواهدداشت که بجای رسیدن  به صلح ٬ جبهات موجود جنگ را گسترش داده و ابعاد جدید به آن می افزاید .​

دولتمردان کشور نیز با وصف عدم رضایت از موقعیت خود در پروسه های جاری عوامفریبانه این همه رویداد های با هم مرتبط و به شدت مشکوک  را زمینه سازی برای مذاکرات میان دولت و مخالفین مسلح آن دانسته وفیصله نهایی را متعلق به افغانان اعلام میدارند در حالیکه  مزدوران   ووابسته گان حقیر سیاستهای مداخله گرانه امریکا در کشور در بهترین حالت فقط اجازه خواهند داشت تا باتردستی و حیله گری فیصله ها و توافقات امریکا با طالبان را بنام توافقات خود صحه بگذارند .​

پروژه های ستراتیژیک ایالات متحده در منطقه ما ٬ این کشور را در جایگاهی قرار داده که به عامل اصلی تعدیل جمهوریت به امارت اسلامی و تعدیل حداقل مظاهر دموکراسی به حداعظم بنیاد گرایی و استبداد فکری مبدل گردد.​

به دوام زمینه سازی برای تحقق اهداف فوق ، نشست مسکو که زیر نام مذاکرات بین الافغانی و با توافق پروژه داران دور ونزدیک بعمل امد اغاز منسجم و وطنستیزانه ی عوامل داخلی و پیچ ومهره مامور این روند به حساب می آید ​

همچنان بعید از امکان نیست تا با راه اندازی بی نتیجه و فرصت سوز موج جدید گسست ها و پیوستها ،مخالفتهای درونساختاری و به اصطلاح خانه جنگی  توسط  ریزرفهای پروژه داران (حتی  با بهانه های ظاهرا قابل توجیه) کوچکترین مزاحمت های تبلیغاتی را نیز از روی راه برنامه پمپیو ـ خلیل زاد بر دارند و این پروژه گویا مطابق به خواست و نظر افغانان عملی گردد​