محترم عبدالقیوم میرزاده

پاکستان لکهٔ ننگ برای انسانیت

هلند، اپریل ۲۰۲۵

درروز های اخیرخاصتاً از اول اپریل ۲۰۲۵ بدینسو جهانیان و سازمانهای مدعی حقوق بشرگزارش های خبری و تصویری دردناک و دلخراشی ازاخراج اجباری مهاجرین افغان در پاکستان را مشاهده میکنند و تقریباً هیچ عکس العمل باز دارنده و یا تقبیح کننده از این رویهٔ خشن حیوانی پولیس پاکستان در برابر مهاجرین بیدفاع افغان مطرح نمی کنند.

پاکستان با آنکه در سال ۲۰۲۴ حدود یک میلیون مهاجر افغان را جبراً و با زور سرنیزه به افغانستان باز گرداند، سر از اول اپریل ۲۰۲۵ یکبار دیگر موج جدیدی از اخراج مهاجرین افغان را آغاز کرد. همزمان با این اخراج کتلوی مهاجرین افغان وزارت داخلهٔ پاکستان اعلام کرد که آنها مصرانه مصمم اند تا در پیوست این موج سه میلیون مهاجر افغان را از خاک خویش اخراج کنند. طبق احصائیه و راپور کمیساری عالی ملل متحد در امور مهاجرین آنها طی نیمهٔ اول اپریل سالجاری حدود یکصدو پنجاه و سه هزار افغان را با بدترین نوع ظلم، شکنجه، لت و کوب و تحقیر بدون درنظرداشت نورم های حقوقی وانسانی زنان، مردان، نوجوانان و اطفال را بشکل بی رحمانه از خانه، مسیر راه و محلات کار همچو مجرمین بسیار خطرناک دستگیر و در بسا موارد دستبند به دستانشان بسته و به موتر های لاری، نیمه لاری  و سرویس سوار و از سرحدات خویش اخراج کرده اند. تقریباً به بیشتر این مهاجرین اجازه داده نشده تا وسایل منزل و داشته های مادی شان را با خود بردارند و از بسیاری از آنها پول های نقد شان را نیز از نزد شان با زور گرفته اند. در بسا موارد تجاوز و بی عفتی به زنان و دختران جوان مهاجر نیز صورت گرفته است. ویدیو هایی پخش گردیده که اموال و وسایل منزل عدهٔ از مهاجرین چور و چپاول شده  و به تاراج رفته است.
با این همه قساوت و بی رحمی پولیس پاکستان در برابر مهاجرین افغان تقریباً همه کشور های جهان و سازمانهای بین المللی و سازمان ملل متحد و ادارهٔ بی سرو پای حقوق بشرش و کمیساری عالی ملل متحد در امور مهاجرین  همه سکوت کرده اند و هیچ عکس العمل مؤثر در زمینه ابراز نمیدارند و هیچ اقدام عملی برای جلوگیری از این خشونت علیهٔ مهاجرین بیدفاع نمی کنند.
تنها عکس العملی که از این جنایات ضد بشری بمشاهد میرسد فقط نشر اخبار اخراج مهاجرین در روزنامه های پاکستانی و چند کشور محدود دور و نزدیک افغانستان میباشد. در بخشی از این اخبار مصاحبه هایی از مهاجرین با ظلم و شکنجه اخراج شده از پاکستان منتشر گردیده است که بیشتر شان از مظالم و جنایات پولیس پاکستان شکوه دارند.
سخنگوی سازمان عفو بین المللی و تحلیل گران به این نظر اند که پاکستان میخواهد از طریق اخراج مهاجرین بر طالبان فشار بیآورد تا اقداماتی را بر علیهٔ طالبان پاکستانی بمنصه اجرا درآورد. که طالبان پیوسته اتهامات پاکستان مبنی بر موجودیت طالبان پاکستانی در افغانستان را بی اساس و غیر واقعی خوانده و موجودیت و فعالیت طالبان پاکستانی را موضوع داخلی پاکستان میدانند.

بنظر من حالا زمان آن رسیده است که مردم افغانستان چشم بصیرت پیدا کنند و این درک را داشته باشند که وطن خودشان امن ترین و شرافتمندانه ترین مامن برایشان است و هیچ دایهٔ ای مهربانتر از مادر که وطن است نمی توانند بیابند.

با تأسف فراوان که طی پنج دههٔ اخیر مردم ما تحت تبلیغات زهرآگین و مسموم کنندهٔ کشور های خارجی آزمند گروه – گروه مامن خویش را رها کرده به کشور های خارجی (پناه) برده اند که هریک از این کشور ها بنحوی از این پناهندگان یا مهاجرین استفاده های سیاسی، اقتصادی و نظامی کرده و وقتی به اهداف خویش نایل گردیده اند، زندگی را برای این مهاجرین و پناهندگان رقت بار و ناممکن ساخته اند. رهبران سیاسی وسیاسیون بلند مرتبت، حُکام و مامورین عالیرتبه، جنرالان سه و چهارستاره و عدهٔ ازمشمولین حاکمیت های قبلی تحت پروژه های استخباراتی استخبارات خارجی کشور خویش را به خاک و خون کشیدند، کودتا ها براه انداختند، شیرازهٔ نظام ها را بر انداختند و ثبات و امنیت را درکشور از بین بردند و عامل خانه جنگی ها و افتراقات ملی گردیدند، بعد ازآن همه اعمال ضد ملی اما آمدند زیر نام مهاجر و پناهنده در کشور های خارجی به شاقه ترین کار ها تن در داده اند.

چرا چنین است؟ در این ردیف من در حالیکه خود را نیز عمیقاً مقصر میدانم که در هر نوع شرایط حکم منافع ملی غیر از این بوده که کشور و مامن خویش را رها کرده و بدامن بیگانگان پناه ببریم و آنها را درتحقق امیال و منافع شان سرفراز سازیم. به حکم حب الوطن من الایمان وبسیار منطقی خواهد بود تا همه مهاجرین افغان خاصتاً از کشور پاکستان و ایران بوطن آبایی شان برگردند و به زندگی به هر نحوی که باشد بهتر از ذلت و خواری که در کشور های پاکستان و ایران متحمل میگردند خواهد بود، بپردازند، خود و خانواده هایشان را از این همه ذلت، خواری، تحقیر و بی ناموسی نجات دهند.

در همین اوضاع و احوال متشنج مهاجرین افغان که حکومت پاکستان به فجیع ترین اشکال غیر انسانی آنها را از کشور شان اخراج میکنند فوزیه کوفی با ده نفر از زنان هریک شهرزاد کوفی احمدی، بصیره محبی،راحله انصاری تلاش، زهرا موسوی، شهلا عارفی، ذکیه کاوین، فهیمه زاهد، نیلوفر سیار و حمیرا علیزی که عدهٔ از آنها در حاکمیت های قبلی سمت های در ادارهٔ دولت و پارلمان کشور داشتند بتاریخ ۱۲ اپریل ۲۰۲۵ به پاکستان سفر کرده اند. آنها در این سفر با مقامات ملکی پاکستانی چون حنا ربانی وزیر مشاور در امور خارجی، صادق خان نمایندهٔ خاص پاکستان برای افغانستان، اعضای کمیسیون های پارلمان پاکستان و یکعده رجال سیاسی دیدار وهمچنان با مسئولین استخبارات نظامی پاکستان ISI نیز ملاقات های محرمانه داشته اند. قابل ذکر میدانم که خانم فوزیه کوفی بر علاوه دوسیه های جرمی اش از قاچاق مواد مخد و اختلاس دارایی های عامه همچنان رهبری گروپ پارلمانی زمان جمهوریت را برعلیه توزیع تذکرهٔ الکترونیکی که درآن ملت مردم افغان تحریر یافته بود به عهده داشت و کمپاین بزرگ ضد ملی را در این عرصه رهبری میکرد که به احتمال زیاد از همان آوان مورد توجهٔ استخبارات نظامی پاکستان قرار داشته و یا شاید هم از همانجا ماموریت داشته است.

گرچه از جریان سفر این خانم ها تنها چند خبر محدود ملاقات های شان با مقامات ملکی پاکستان با عکس های یادگاری و اینکه آنها از مقامات پاکستانی مطالبه کرده اند که اعضای پارلمان های سابق و چهره های سیاسی را در جمع این مهاجرین اخراج نکنند. اما یقیناً این طرح ها صرف پوشش خبری سفر میباشد و در حقیقت پاکستان خاصتاً ادارهٔ استخبارات نظامی آن در تلاش همه جانبه در جستجوی غلامان حلقه بگوشش است تا بتواند از طریق آنها هم بر طالبان فشار وارد کنند و هم در عرصهٔ بین المللی از این مطرودان منفور که هیچکدام شان نه تنها از زنان افغان نمایندگی نمیکنند بلکه مردم افغانستان این چهره های منحوس و نوکران اجنبی را که دوسیه های جرمی از قاچاق، اختلاس و دستبرد دارایی های عامه در عقب دارند حتی منحیث افغان قبول ندارند، در نمایشات تبلیغاتی کشور های خارجی منحیث ابزار تبلیغاتی استفاده کنند.