محترم محمد ولی
حسن نیت پاکستان با افغانستان !!
در زبان فارسی بعضی کلمات یا نامهای است که در لفظ وجود دارد ولی در معنی وجود نمیداشته باشد مانند؛ عنقا ، سی مرغ ، کوه قاف ، سنگ صبور ، آب حیات وغیره .
در طول ۷۸ سال عمر پاکستان کلمه " حسن نیت" آن کشور با افغانستان همانند همین کلمات و نامها گاهگاهی در لفظ بکار برده میشود ولی در معنی و در عمل جود ندارد .
سفر وزیر خارجه پاکستان به افغانستان حامل کدام حسن نیت کشورش در مورد افغانستان نبوده قابل اعتماد نمی‌باشد.
درعقب دپلماسی پاکستان با افغانستان فشار های گوناگونی چون تبلیغات منفی علیه رژیمها، اجرای مانور های نظامی و فشار بر جریان تجارت و رفت و امد عنعنوی مردمان دو طرف خط فرضی دیورند جا داشته است .
در زمان صدارت شاه محمود خان با پیش انداختن یک شهزاده افغانی بنام امین الله جان وبمباردمان پکتیا سلطنت را تهدید به سقوط می‌کرد، در جریان مذاکرات تهران میان ذوالفقار علی بوتو وزیر خارجه و سید قاسم رشتیا از جانب افغانستان فشار منع رفت و آمد کوچی ها پیش گر فته شد و طرح گردید که این سیر وسفر عنعنوی سالانه کوچی ها باید با داشتن پاسپورت و ویزه صورت گیرد .فشار بندش سرحدات حین صدور میوه و ترکانی بر تجار افغانی هر سال عملی میگردد .
در زمان جمهوریت محمد داود از تربیت و پرورش ۵۰۰۰ جنگجوی فراری زیر رهبری ربانی ، حکمتیار و مسعود بحیث وسیله فشار کار گرفته می‌شد، صدر اعظم ذوالفقار علی بوتو به کابل سفر کرد و محمد داود به پاکستان سفر نمود از رئیس جمهور محمد داود با زرق و برق فریبنده استقبال شد اما حاضر نبودند جنگجویان مسلح افغانی را از پاکستان اخراج یا فعالیت شانرا متوقف سازند .
در زمان جمهوریت بیست ساله با ۲۱ بار سفر کرزی و غنی احمدزی به پاکستان و سفرهای سران آن کشور به افغانستان از حمایت تروریسم بخصوص داعش دست بر نداشتند ، دپلماسی و فشار را ترجیح می‌دادند.
از زمان تشکیل امارت اسلامی با نیرنگ حسن نیت مناطق مرزی کنر ، پکتیا ، خوست و پکتیکا پیوسته زیر ضربات هوایی ، توپچی و راکتی پاکستان قرار داشته و باعث قتل و ویرانی خانه های مردمان غیر نظامی گردیده است . با حفظ از سر گیری تحرکات دپلماتیک دفاتر مخالفین امارت در اسلام آباد فعال است ، به داعش امکانات فراهم میگردد و فضای آن کشور برای پرواز های بی سرنشین های آمریکا باز است ، ازین جهت قبول حسن نیت در دپلماسی پاکستان با افغانستان غیر عملی بوده صرف به دپلماسی روزمرگی بنابر منافع یکجانبه توصل صورت می‌گیرد نه بطور استراتژیک و روابط با ثبات .
زمانی حسن نیت واهی پاکستان را می‌توان مورد بحث قرار داد که رسمآ ازین رویکرد ها نسبت به افغانستان صرفنظر کند :
۱-- تغیر عاجل برخورد در اخراج بی رویه وغیر انسانی مهاجران از پاکستان .
۲-- اتهام وجود تی تی پی در افغانستان و تبلیغ آن در مجامع منطقوی و جانی .
۳-- اتهام سپردن سلاحهای آمریکایی به تی تی پی از طرف افغانستان .
۴-- ممانعت از پروازهای بی سر نشینهای آمریکایی از فضای پاکستان به افغانستان .
۵-- با گرمی مناسبات افغانستان با هند خودداری از اتهام زنی داشتن نقش هند در تشنجات نظامی در پاکستان از طریق افغانستان. .
۶-- تعهد در مورد عدم تکرار تحرکات جنگی در مرز های مشترک هردو کشور .
۷-- معذرت خواهی از اجرای عملیات های هوایی در داخل خاک افغانستان و کشتار مردمان ملکی.
۸-- سه ماه برای صدور میوه جات باقیمانده دیده شود که سیاست ۷۸ ساله پاکستان در انسداد بندر گاههای زمینی تورخم و سپسن بولدک و غلام خان تغیر می یابد تا باعث نقصان ملیونها دالر برای تجار افغانستان نگردد ؟
۹-- خلاصه آنچه در سیاست خارجی پاکستان نسبت به افغانستان وجود دارد ( عمق استراتژیک) از آن عقبگرد صورت گیرد و مناسبات واقعآ حسنه با در نظر داشت منافع هردو طرف جایگزین آن کردد .
آنگاه می‌توان بطور راهبردی بر سیاست حسن نیت و همسایگی نیک باور کرد