محترم نعیم سلیمی

نکاتی چندپیرامون جنگ هندوپاکستان

۲۹ ثور ۱۴۰۴

طبل جنگ درسراسرجنوب آسیا نواخته شده؛ اما باید درمیان آتش ، دود و خاکسترتباه کن این جنگ حقیقتی را بیاد داشته باشیم که در هیچ جنگی، درهیچ یک ازفرصت های تاریخی مردمان محروم کشورهای دخیل درجنگ نفعی نداشته اند.

برتولت برشت شاعرودرامه نویس انقلابی آلمانی در مورد جنگ های تباه کن نامبرده و پیامد های آن چنین نوشت:

جنگی که می آید؛ اولین نیست. قبل برین جنگ ها بوقوع پبوسته بودند.

وقتی‌که جنگ آخرین به پایان رسید؛

در[آنجا] فاتحین و تسخیر شوندگانی بودند

[و]در میان تسخیر شدگان مردم عادی گرسنگی می کشیدند. ودر میان

تسخیرکنندگان نیز مردم عادی متحمل فاقگی بودند.

آنچه را برتولت برشت بیان می نماید مبین این واقعیت تلخی ست که کارگران و دهقانان و سایر لایه های تهیدستان درهردوجانب جغرافیای جنگ ها مساویانه ازین جنگ ها رنج می برند. مردمان عادی هیچگاهی جنگ نمی خواهند.

جنگ ها همیشه توسط طبقه حاکم قدرت بالای توده های محروم مردم تحمیل می گردند .

تولید کنندگان اسلحه منفعت های بزرگی را از بابت فروش انبوهی از تسلیحات بدست می آورند. در حالیکه اطفال خانواده های محروم گرسنگی می کشند. سیاستمداران با جدا کردن برادران همسنگر اجتماعی و طبقاتی از یگدیگردر امتداد سرحدات کشورها به قدرت می رسند.

شرکت های تسلیحاتی وقتیکه منفعت های بدست آورده خودی را حساب می کنند احساس خرسندی و شادمانی می نمایند. در حالیکه کارگران و تهیدستان جان های شیرین خود را درین میانه از دست می دهند.

درجنوب آسیا- هند و پاکستان؛ طبقات حاکم قدرت این کشور ها بازی خطرناکی را با تسلیحات هستوی به منصه ی اجرا درمی آورند. در حالیکه 800 ملیون باشندگان آسیای جنوبی برای دریافت یک وقت غذای بخورونمیر دست وپنجه نرم می کنند. این حلقات می خواهند تا مردمان یک خطه واحد فرهنگی و جغرافیایی از یکدیگر خود نفرت داشته باشند؛ در حالیکه آنها[قدرتمندان ]حاصل کار وزحمت توده ها را از آنها می دزدند.

تورم پولی و مالی، بیکاری و آفت های صحی قابل جلوگیری درجنوب آسیا از جهت کمبود و فقدان مواد غذایی نیست ؛ بلکه در واقعیت این سرمایه داری است که فقدان و کمبود «مصنوعی» را برای بدست آوردن مفاد خلق می کند.

راه حل روشن است :

بناَ بایسته است تا مردمان سرزمین های یاد شده خود را با ایجاد اتحاد و همبستگی درمیان توده های زحمتکش از زنجیراسارت سرمایه داری رها سازند. و با ایجاد فدراسیون داوطلبانه مبتنی بر اندیشه های سیاسی ، اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی که هدف آن ایجاد نظم اجتماعی عادلانه بر محور جامعه خواهی [ جامعه گرایی] که در آن جایی برای منفعت طلبان جنگ وجود نداشته باشد ؛ به چنین امری توفیق یابند.تنها در آنصورت امکان دارد منابع بر اساس نیازمندی ها تقسیم شوند، نه طمع و حرص. در چنین فدراسیون داوطلبانه سرحدات مردم را ازهم جدا نمی سازد؛ بلکه کثرتی ست که وحدت می آفریند.

جنگ افروزان می طلبند تا ما به دروغ های شاخدار آنان گوش فرا دهیم:

1-اینکه جنگ امنیت را ببار می آورد.

2- همسایه های ما دشمنان یکدیگر اند.

3-سرمایه داری می تواند اصلاحات بوجود بیاورد؛ بنا نیازی به انقلاب نیست.

اینها همه تصورات میانتهی و کشنده هستند.

تاریخ به ما می آموزدکه تحت سلطه ی ساختار سرمایه داری؛ هر مرحله و دورانی از صلح درواقعیت مقدمه ی برای جنگ بعدی ست.

حلقات حاکم قدرت در هند و پاکستان دوبلیون انسان را به پرتگاه نابودی هستوی برای تصاحب قدرت و مفاد سوق داده اند.

زحمتکشان جنوب آسیا:

*دشمنان واقعی ما درامتداد سرحدات نی ؛ بلکه در قصرهای مجلل کشور های خودمان نشسته اند. سیستم سرمایه داری که فقر را ایجاد می نماید ؛ همراه با آن یکجا خالق جنگ می باشد. این همان سیستمی ست که حفظ الصحه و تعلیم و تربیه را برای آحاد توده های محروم جامعه نمی پذیرد. وفرزندان ما را به کشتارگاه جنگ می فرستد.

*زمان آن فرارسیده تا با کسب آگاهی منسجم شویم و برعلیه پرچم ها ودیگر ملت ها نجنگیم. بلکه مبارزه خود را به خاطر مصالح علیای طبقاتی خود متمرکز نمائیم.

*راه بسوی فردا؛ انقلاب اجتماعی ست . توسل به انتخابات ویا درخواست ها و عرایض که چیزی را تغییر نمی دهد چاره ی کار نمی باشد. بلکه سازماندهی قدرت توده ای و مردمی درامتداد سرحدات راه حل رهایی ست.

*وقتیکه تهیدستان کارخانه ها و مزارع زراعتی را کنترول کنند؛ درآنصورت جایی برای جنگ باقی نمی ماند. وقتیکه مردم ثروت های ایجاد شده را با مشارکت و مسئولانه میان خود تقسیم کنند؛ کفایت همگانی را می نماید.

بقول میرزا عبدلقادر بیدل دهلوی شاعر ترک تبار پارسی سرای سبک هندی در اواخر قرن یازدهم و اوایل قرن دوازدهم هجری :

به رنگ آمیزی اقبال منعم نازها دارد

ندید این بیخبر روی که می سازد سیا اینجا

طبایع را فسون حرص دارد دربه در بیدل

جهان لبریز استغناست گر باشد حیا اینجا

نه به جنگ آمپریالیستی !

تنها جنگ و مبارزه طبقاتی می تواند به جنگ ها خاتمه دهد!

تهیدستان جنوب آسیا وجهان متحد شوید!

دیدگاه بگذارید